Sinds jaren is de European Innovation Scoreboard een van de belangrijkste Europese graadmeters voor de innovatiekracht van landen en regio’s in de Europese Unie. Als een van de belangrijkste elementen voor economische groei en banengroei, wordt de score van regio’s in relatie tot innovatie op jaarlijkse basis onderzocht. De resultaten worden door veel instanties gebruikt, waaronder belangrijke politieke beleidsstukken en is daarmee van groot belang voor de drie Nederlandse innovatieregio’s. Ongeveer een week geleden is het laatste rapport gepubliceerd en voor de eerste keer wordt er op regionale basis een duidelijk onderscheid gemaakt tussen “Innovation Leaders” en “Innovation Followers”. Een verschil dat juist door de crisis ook veel duidelijker zichtbaar wordt.
Grote Regionale Verschillen
Eén van de belangrijkste bevindingen van het rapport van dit jaar is het feit dat de innovatiekracht van regio’s niet gebonden is aan de landsgrenzen, maar over de landsgrenzen heen gaat en juist sterk regionaal verankerd kan zijn. Zoals Michael Porter jaren geleden al schreef:
“Paradoxically, the enduring competitive advantages in a global economy lie increasingly in local things-knowledge relationships, and motivation that distant rivals cannot match.”
De resultaten zijn niet erg verrassend. Veel landen hanteren al jaren een beleid waarin focusgebieden worden aangewezen en worden ontwikkeld. Enkele van deze gebieden worden dan als innovatiegebieden aangewezen en zodoende wordt er ook weer meer geld voor vrijgemaakt. De OECD noemt dit “National Place-based Policies”, waar de Pieken in de Delta een voorbeeld van zijn. De regio’s die daarin centraal staan zijn de Mainport (Rotterdam-Den Haag), Airport (Amsterdam) and Brainport (Eindhoven). Het effect van het hanteren van zo’n strategie is nu duidelijk zichtbaar in de European Innovation Scoreboard.
Duitsland, Denemarken, Finland en Zweden zijn het meest innovatief
De meest innovatieve landen van Europa – althans de landen met het hoogste percentage innovatieve regio’s – zijn Duitsland, Denemarken, Finland en Zweden. Dit is zichtbaar in de volgende figuur:
We zien een soort “blue belt” die zich uitstrekt over Scandinavië, Denemarken, Duitsland en de Benelux, Zwitserland en Zuidoost Frankrijk. De volgende figuur laat dat nog wat duidelijker zien.
We zien op dit plaatje grote verschillen in sommige landen, waaronder Zweden en Nederland. In Nederland zien we sterke innovatieregio’s, niet geheel verwonderlijk de drie regio’s die in de Pieken in de Delta stonden benoemd, maar ook regio’s die echt achterlopen op het gebied van innovatie. Gelijke ontwikkelingen vinden plaats in Zweden alsook het Verenigd Koninkrijk.
Wat zouden we hieruit kunnen afleiden? Dat regionale innovatiestrategieën werken? Of moeten we juist investeren in een meer verspreide implementatie van innovatie?
